Do ostatniego tchu...

Od wczesnych lat młodości jestem zafascynowany postacią płk. Dąbka. Od zawsze podziwiam jego ofiarność, poświęcenie i rzeczywisty, a nie tylko werbalny patriotyzm. Płk Dąbek jest dla mnie wzorem żołnierza, obrońcy Ojczyzny. Dowodził obroną naszego ówczesnego wybrzeża przez 19 dni, a wcześniej przez około 5 tygodni przygotowywał jego obronę. Walczył do ostatniego tchu i zginął jak bohater...

Postać płk. Stanisława Dąbka, to postać bohaterska, a zarazem postać tragiczna. Dla tego opinia, na którą się natknąłem ostatnio mocno mnie zbulwersowała, tym bardziej, że wyszła ona spod pióra Andrzeja Rzepniewskiego – historyka wojskowości i współredaktora znanego opracowania wojennych relacji dotyczących Wybrzeża pt.: „Gdynia 1939”.

Andrzej Rzepniewski w swojej książce pt.: „Obrona Wybrzeża w 1939 roku”, krytykując organizację walki na Wybrzeżu, jako jeden z czynników podaje brak kompetencji  płk. Dąbka, co uzasadnia tym, że nasz bohater nie był oficerem dyplomowanym i nigdy wcześniej nie dowodził większymi jednostkami wojskowymi niż pułk piechoty.

Wszystko to prawda, lecz w mojej ocenie mało obiektywna. W ówczesnych realiach w jakich przyszło dowodzić i walczyć płk. Dąbkowi, zwycięstwa w obronie Wybrzeża nie byłby w stanie zapewnić nawet Napoleon Bonaparte.

Poczynając od położenia geopolitycznego naszego wybrzeża po dysproporcję sił i środków walczących stron, wszystko przemawiało na niekorzyść strony polskiej. Jak wiadomo Wybrzeże zaatakowane zostało z dwóch stron, od strony Gdańska i od strony III Rzeszy, czyli od naszej zachodniej granicy. To między innymi sprawiło, że już w pierwszych dniach września Wybrzeże zostało odcięte od reszty kraju.

Przewidując taki rozwój sytuacji nasi sztabowcy już w okresie przedwojennym planowali oparcie obrony na linii Wisły. Do wiosny 1939 roku, liczono na pomoc zachodnich aliantów – Francji i Anglii. W lecie 1939 roku sprawa stała się jasną, okazało się, że Zachód nie udzieli na bezpośredniej pomocy militarnej, poza wypowiedzeniem Niemcom wojny.

Przewidując zajęcie Wybrzeża przez Niemców, ewakuowano nasze okręty i statki handlowe na Zachód, zaś pozostałe, w tej liczbie nasze okręty podwodne, już w pierwszych dniach działań wojennych schroniły się w neutralnej Szwecji.

Obrona Wybrzeża nie mogła więc liczyć na znaczące wsparcie floty wojennej zarówno własnej jak i aliantów.

A teraz rzut oka na dysproporcje sił lądowych. Według ogólnie dostępnych źródeł Niemcy rzucili do walk na Wybrzeżu około 41 000 żołnierzy różnych formacji. Nasze siły jakimi dowodził płk Dąbek to około 15 000 żołnierzy. Uzbrojenie naszej armii też znaczącą odbiegało od tego czym dysponowali Niemcy. Nasze wojsko praktycznie nie dysponowało żadnym lotnictwem. Wojsko płk. Dąbka spychane zatem było w kierunku zatoki. W związku z tym osobiste zaangażowanie i poświęcenie Pułkownika na niewiele się zdało...