Symbol nadmorskiego trwania

Logo Koła Starych Gdynian przedstawia rozłożysty dąb. To symboliczna pamiątka po dębie, który przez stulecia rósł przy drodze do Oksywia, nieopodal Oksywskich Piasków, tu gdzie dziś jest ul. Portowa. Kolorowy wizerunek tego dębu znaleźć można na okładce „Rocznika Gdyńskiego” nr 13, gdzie jest barwna reprodukcja obrazu znanego gdyńskiego malarza Henryka Baranowskiego. Obraz utrzymany w nostalgicznej, jesiennej tonacji, przedstawia nie tylko dąb z resztkami jesiennych liści, ale także fragment starej Gdyni, kilka domów stojących do dziś, a na ulicy ówczesne, przedwojenne samochody, kogoś pchającego w kierunku Placu Kaszubskiego ręczny wózek, dorożkę, a nawet miejscowe psy... Ot, scenka rodzajowa z minionej epoki...

Dziś po tym dębie nie pozostał ślad, a przecież był czas, gdy go opiewano i snuto związane z nim legendy. Grzegorz Winogrodzki w swoim wydanym w 1937 roku przewodniku po naszym mieście pt. „Gdynia” tak pisze:

„Na ulicy Portowej stoi w środku miasta

Prastary dąb, rówieśnik królów z rodu Piasta,

(...) więc dąb, który pamięta te przepiękne słowa,

Czci się jako pamiątka Gdyni narodowa...”

To tyle fragment tego poematu, który w większym fragmencie wspomina Napoleona odpoczywającego w cieniu tego dębu, a także Antoniego Abrahama, prowadzącego w tym miejscu agitację na rzecz odrodzenia Polski.

Jakby nie patrzeć, ów dąb kojarzy się patriotycznie. Tak też kojarzył się zapewne Niemcom, którzy ścieli go, a jego korzenie wykarczowali. Z czasu września 1939 roku dębu nie pamiętam. Natomiast z czasu wojny, gdy bywałem w tej części miasta, nie zachował mi się żaden obraz tego drzewa. Po prostu, już go nie było... Przed kilkoma laty moją pewność podważył tekst mieszkańca Kolonii Rybackiej, który twierdzi, że dąb ścieli Rosjanie w marcu lub kwietniu 1945 roku.