Były w Gdyni takie kina

Starzy gdynianie do dziś z rozrzewnieniem wspominają kino „Warszawa”, to przez długie lata było największe gdyńskie kino na 800 miejsc, położone przy ul. Świętojańskiej 36 (dzisiaj jest tam market znanej sieci handlowej). Uruchomiono je w marcu 1939 roku, jako kino „Gwiazda”, bowiem na suficie widowni znajdowała się neonowa gwiazda, która przed seansem powoli gasła. Wojnę kino to przetrwało pod nazwą „Stern – Licht – Spiele”, a po wojnie ruszyło jako kino „Warszawa”, bo tak zażyczyli sobie tego mieszkańcy miasta. Wtedy też po bokach ekranu znalazły się dwa podświetlone witraże autorstwa plastyka Bolesława Justa, przedstawiające fragmenty naszej stolicy. Ale to już tylko wspomnienia, jak i te, gdy tłocząc się przed kasami, starano się zdobyć bilet na jakiś atrakcyjny film.

W czasie okupacji do kina „Warszawa” nie chodziłem, wystarczyć musiało kino w Chyloni (po wojnie kino „Promień”), a w najlepszym wypadku kino „Goten”, czyli powojenny „Atlantyk”. Kino to położone bliżej dworca kolejowego odwiedzaliśmy gromadnie. Z Chyloni dojazd był parowym pociągiem lub trolejbusem, co dla nas chłopców było dodatkową atrakcją. Pamiętam, że w tym kinie, z niemieckiego dodatku propagandowego „Wochenschau”, jesienią 1944 roku, dowiedziałem się o stłumieniu powstania warszawskiego.

Był to mój ostatni okupacyjny pobyt w tym kinie, bowiem niebawem z racji zbliżającego się frontu, wyprawy takie były zbyt niebezpieczne.

Z sentymentem wspominam też przed wojenne kino „Morskie Oko” (opowiadał mi starszy brat i rodzice), to położone przy Skwerze Kościuszki, u wylotu Bulwaru Szwedzkiego. W kinie tym nigdy nie byłe, bo uległo ono zniszczeniu z początkiem wojny, ale jego niewyraźną sylwetkę mam utrwaloną na moim zdjęciu z ostatniego przed wojną Święta Morza, tego z bocianem Wojtkiem. Kierując się tym sentymentem, zdecydowałem się na przekazanie nieco informacji na temat tego niegdyś znanego i przez lata największego kina w naszym mieście.

Uruchomiono je już w 1928 roku. Było własnością kapitana żeglugi wielkiej Stanisława Schmidta (udziałowca w pierwszej gdyńskiej stoczni i właściciela willi przy ul. Starowiejskiej 8). Kino „Morskie Oko” prowadziła żona kapitana odciążając tym samym swojego zapracowanego męża.

A „Morskie Oko”, taką nazwę nosił ten obiekt, był rodzajem kombinatu. Mieściło się tu kino, restauracja, kasyno, kawiarnia z tarasem itp. Samym kinem kierował Stefan Szczuka. Do kina sprowadzono specjalnie z USA aparaturę dźwiękową, bo trzeba wiedzieć, że to tu odbył się w naszym mieście pierwszy dźwiękowy seans filmowy. Było to zaledwie cztery lata po wprowadzeniu dźwięku w stanach. Pierwszym dźwiękowym filmem tu wyświetlonym, był film francuski „Parada miłości”. Działo się to w lutym 1931 roku na trzy lata przed moimi narodzinami.