K. Dominik pierwszy kaszubski biskup

Biskup Konstantyn Dominik był pierwszym Kaszubem, który w kościele katolickim doszedł do godności księcia kościoła. W 1991 roku w naszym mieście jedna z ulic otrzymała jego imię.

Biskup Dominik urodził się we wsi kaszubskiej Gnieżdżewo koło Pucka., w 1870 roku, a więc w czasie, gdy kolejne pokolenie Kaszubów było wynarodawiane przez pruskiego zaborcę. Pochodził z rodziny chłopskiej, co w przyszłości wpłynęło na Jego relację z miejscową ludnością pomorską. Powszechnie wiadomo, że ze swoimi ziomkami porozumiewał się w ich języku. Osobiście uważam Go za lokalnego patriotę.

Gimnazjum ukończył w Chełmnie nad Wisłą, w mieście znanym z ciągłej walki z Prusakami. Następnie były studia w pelplińskim Collegium Marianum. Już w czasach gimnazjalnych angażował się w tajnym Towarzystwie Filomatów. Seminarium w Pelplinie ukończył w 1897 roku i wtedy też przyjął święcenia kapłańskie.

Odtąd zaczęła się Jego kariera duchowna. Był kolejno wikarym, prefektem w gimnazjum, wicedyrektorem w seminarium duchowym, wykładowcą, a w latach 1920 – 32 rektorem seminarium.

Biskupem sufraganem mianował Go papież Pius XI w 1928 roku.

Pamiętając o swoich korzeniach, biskup Dominik wspierał osobiście ubogich, a od 1930 roku przewodniczył Towarzystwu Dobroczynności. Angażował się w poszerzaniu kultu Matki Boskiej Swarzewskiej, bowiem ta wieś była jego rodzinną parafią.

W 1937 roku mianowany został Wikariuszem Generalnym. Był nadal bardzo aktywny, pomimo nękającej go przewlekłej anemii (białaczki?).

Gdy w 1939 roku biskup Okoniewski wyjechał za granicę, jego obowiązki przejął biskup Dominik.

Po wkroczeniu hitlerowców internowany, zmarł w szpitalu, w 1942 roku.

Jego grób znajduje się w Katedrze Pelplińskiej.